«پنیر کوزه» پگاه ، محصولی برخاسته از سرزمین آذربایجان

ذائقــه مــردم ایــران بــا طعــم و عطــر پنیرهــای محلــی آشناســت و ایــن پنیرهــای محلــی هنــوز رقیــب جــدی پنیرهــای غیربومــی (وارداتــی) هســتند.


به گزارش جامعه ایده آل ؛دنیای پنیر کوزه‌ یا «کوپه پنیر» با بقیه اقوامش فرق دارد. فرایند و آداب پروردنش یک ماجراجویی تمام‌عیار پنیری است. این پنیر، گنجی زیرخاکی است که اهالی دوراندیش ارومیه در تابستان می‌کارند و در زمستان خوشمزگی‌اش را از دل خاک برداشت می‌کنند. هرچه پنیر کهنه‌تر باشد، حالش بهتر و مرغوب‌تر است.

پنیر کوزه که در گویش محلی کوپه پنیری نامیده می‌شود از دیگر انواع پنیرهای محلی در نواحی آذربایجان به ویژه در بین عشایر این ناحیه به شمار می‌آید. این محصول، نوعی پنیر سخت است که از شیر گاو، گوسفند و گاهی بز در اســتان‌های آذربایجــان غربــی، کردســتان و قزویــن تولید می‌شود.

پنیر کوزه، به دلیل داشتن عطر و طعم مطلوب و منحصر به فرد از محبوبیت بالایی در منطقه‌ی شمال‌غرب کشور برخوردار است ودر کنار داشتن خواص تغذیه‌ای و آنتی اکسیدانی، طعمی بسیار دلچسب و متفاوت دارد.

عطر و رایحه‌ی این نوع پنیر در مقایسه با سایر پنیرهای رسیده بسیار قوی و تند بوده و شکل ظاهری آن نیز به صورت خرد شده و البته غیر قالبی است.

دوره‌ی رسیدگی این پنیر درون کوزه‌های سفالی داخل خاک سپری می‌شود، لذا دارای مجموعه‌ای از واریته‌های میکروارگانیسم‌ها بوده، بنابراین از ویژگی‌های حسی منحصر به فردی برخوردار است.
پنیـر کـوزه‌ای در داخـل کـوزه و تـا زمـان رسـیدن، در زیـر خـاک و در محیطـی خنک نگهداری می‏‌شـود. پس از طی شـدن دوره‌‎ی رسـیدن، پنیر را از کوزه بـه داخـل حلـب یـا ظرف‎های دیگـر انتقـال می‌دهند و بـرای فروش عرضـه می‌کنند.

به گزارش روابط عمومی صنایع شیر ایران (پگاه)، پنیــر کــوزه‌ای را همــه‌ی گروه‌هــای ســنی می‌تواننــد مصــرف کننــد؛ امــا اســتفاده از آن بــرای کــودکان زیــر ســه ســال توصیــه نمی‌شــود.

ترکیبات پنیر کوزه
ترکیبــات اصلــی ایــن پنیــر شــیر، مایه‌پنیــر و نمــک اســت. برخــی تولیدکننــدگان بــرای ارتقــای ســطح کمــی و کیفــی یــا بازاریابــی پنیــر بــه آن ســبزی معطــر، ســیاه‌دانه، زیــره و… نیــز اضافــه می‌کننــد.

پنیـر کـوزه‌ای منطقـه‌ی آذربایجـان غربـی بیشتـر از شـیر گاو تهیـه می‌شـود. در تهیـه‌ی آن پـس از انعقـاد شـیر و جمـع‌آوری لختـه، آنهـا را۲۰تـا۳۰ دقیقـه در دمای ۴۰ تــا ۴۵درجــه‌ی ســانتی‌گراد حــرارت می‌دهنــد، تــا عمــل آبگیــری بهتــر انجــام شــود و لختــه‌ی ســفت‌تری به‌دســت آیــد. چنیــن پنیــری پــس از رسـیدن نیـز (پـس از حداقـل ۶مـاه نگهـداری در شـرایط مناسـب) سـفت‌تر و لاسـتیکی اسـت و بافـت خمیـری پنیـر گوسـفندی را نـدارد.

این پنیر غیر از رفاقت قدیمی با نان و گردو، می‌تواند همراهی صمیمی برای سالادها، سوپ‌ها و سس‌های‌مان باشد.


کد خبر : 59880 || تاریخ : ۱۴۰۰/۰۶/۱۷ || دسته بندی : صنایع غذایی