امینی درخصوص نسبت سنت با دین در گذشته اظهار کرد: یکی از دعواهای زمان مشروطه این بوده که با حضور مشروطه‌خواهان، دختران از خانه‌ها خارج شده و به مدرسه خواهند رفت و به این صورت، دیگر چیزی از دین باقی نمی‌ماند؛ اما اکنون آن دختران تبدیل به مدیران جامعه شده‌اند. در گذشته، تربیت سنتی هیچ نسبتی با دین نداشت؛ اما تصور می‌کردند که بخشی از دین است؛ درحالی‌که در منابع مربوط به صدر اسلام، هیچ نشانی از غیبت زن در اجتماع و مساجد و جنگ‌ها نیست. این سنت‌ها در هر کشور و منطقه و قومی برای خود رنگ خاصی داشت و به تدریج با عقایدی که تصور می‌کردند مقدس است، درآمیخته می‌شد و برای حفظ آن عقاید می‌کوشیدند.
توجه به تمام جوانب زندگی زنان در «از ترس تنهایی»
او درباره ویژگی‌های کتاب بیان کرد: در این کتاب، نویسنده با هوشمندی به تمام جوانب زندگی زنانه توجه کرده است. قصه‌ها بسیار کوتاه‌اند و به خیلی از آن مسائل اشاره‌وار توجه شده است. ارشاد بسیاری از این داستان‌ها را حذف کرده بود که با تلاش ناشر در اثر باقی ماند. داستان‌های این کتاب به لحاظ تکنیکی غنی و پربارند و زبان اثر پذیرفتنی و بدون اعوجاج است. حرف بزرگ نویسنده این است که درباره مسائلی که حرف نمی‌زنیم و پنهانشان می‌کنیم، می‌توانیم حرف بزنیم و آن‌ها را حل کنیم. اگر این کتابِ بی‌ادعا بتواند زمینه‌ساز باشد تا در مجامع جدی‌تر به این موضوعات از منظر خودمان و نه از منظر فرهنگ وارداتی بپردازیم، خدمت بزرگی به فرهنگمان کرده‌ایم.
در این اثر هیچ قصه‌ای تکراری نیست
این کارشناس افزود: غالباً نویسندگان جوان در آثارشان خیلی زود در خصوص مسائل به قطعیت می‌رسند و اعلام موضع می‌کنند؛ اما نویسنده این کتاب با وجود جوان بودنش دچار این خامی نیست و با پختگی و جزئیات به موضوع نگاه کرده است. تبدیل مسائل اجتماعی و حقوقی و دیگر مسائل کتاب به داستان‌های کوتاه، کار ساده‌ای نیست و فکر پشت این داستان‌ها قرار دارد. در این اثر حرف هیچ قصه‌ای، تکرار حرف قصه دیگر نیست.
او در خصوص فمنیستی نبودن این اثر توضیح داد: همه اصطلاحاتی که جنبه علمی و دانشگاهی دارند، در دست رسانه‌ها و اهل قدرت از حیطه اصلی‌شان خارج شده و در معنای دیگری استفاده می‌شوند؛ همچون فمینیسم. بدون اغراق، همه کتاب‌هایی را که در ایران درباره فمینیسم ترجمه شده، خوانده‌ام؛ زیرا در نقد ادبی نقش دارد. فمینیسم مجموعه‌ای از حرکت‌ها در جهان است که می‌کوشد زن را از عرصه‌های خصوصی به عرصه‌های عمومی وارد کند. این در حالی است که در جامعه ما هرجا مباحثی درباره زنان ببینند، می‌گویند این موضوع فمنیسیتی است و بدون بررسی آن حرف را باطل می‌کنند.
قدردان نشر نسیما هستم
نرگس روزبهانی، نویسنده کتاب «از ترس تنهایی» نیز درباره رسالت خود در نویسندگی اظهار کرد: نویسنده در دوره کاری‌اش پیشرفت می‌کند. برخی نویسندگان سال‌ها نوشتن را به تعویق می‌اندازند؛ اما من رسالتی برای خودم دیدم که لازم نیست به حد اعلای نویسندگی برسم و در هر سطحی که قرار دارم، هر وقت بتوانم با سوژه‌هایم همذات‌پنداری کنم، زمان نوشتن من است.
این نویسنده قمی ضمن اشاره به اینکه رسالت دیگرم را در داستان‌نویسی بیان رنج‌های پنهان دیگران قرار داده‌ام، توضیح داد: مسئولان بالادستی دست نویسندگان را باید بازتر بگذارند. بیشتر نویسندگان این انتخاب را ندارند که با هزینه خودشان کتاب چاپ کنند. به همین دلیل مایل‌اند در نشرهای معتبر کتاب چاپ کنند و با سرمایه شخصی‌شان کار نکنند. از طرف دیگر، ناشران انشاشده و طبق دستورات از بالا محورهایی را مشخص می‌کنند و جشنواره‌ها را به آن سمت‌ها می‌برند. در این صورت نویسندگان مجبور می‌شوند در خصوص این موضوعات بنویسند تا در میان جامعه نشر پذیرفته بشوند. به همین دلیل قدردان نشر نسیما هستم با اینکه من را نمی‌شناخت، اثرم را منتشر کرد.