طی سال های ۱۹۷٠ تا ۱۹۷۹ بود که رهبر انقلاب چین، تلاش کرد فضای کشورش را به سوی فضایی کمونیستی سوق دهد. بر همین اساس سه سال را به انقلاب فرهنگی گذراند.
در آن زمان به دلیل جمعیت یک میلیارد و 200 میلیونی، مردم این کشور تا حدودی در فقر به سر می بردند.
حال اینکه، زمین های کشت چین خشک است و آن زمان تنها 27 درصد زمین های قابل کشاورزی وجود داشت اما هنگامی که شی جین پینگ بر تخت رهبری چین نشست، گام های مهمی برای تغییر کشورش برداشت. از اقدامات او می توان به 10 منطقه آزاد در این کشور اشاره کرد که تقاضای عرضه آزاد را در آنجا عملی کرد.  
در مناطق آزاد، به تولید کالا می پرداختند و خدمات کشاورزی و دامداری انجام می دادند و هزینه های بدست آمده، به مردم در سراسر چین پرداخت می شد. در آن برهه، چین تغییر فضا داد، به نحوی که بخش خصوصی تقویت شد. چرا که دارای نیروی کاری قوی است که در 24 ساعت، چهار مرحله کار می کنند به این معنا که در چهار مرحله نیروها تغییر می کنند.
ثبات داشتن چین در سیاست باعث موفقیت این کشور شده است. این در حالی است که مردم کشورهای مختلف در چین سرمایه گذاری می کنند و مردم چین به آن افتخار می کنند که باعث شدند کشورشان وضعیت بسیار خوبی را به دست آورد.  
درست است که چین نفت کمی دارد اما در حوزه صنعت بسیار قوی عمل می کند. همچنین یک کشاورزی نو را دنبال می کند و با بردن کانال آب از جنوب کشور به شمال در بعد هزار و 800 کیلومتری، زمین های کشاورزی شمال خود را نیز احیا کرد. نکته مهم دیگر این است که مردم این کشور در کار بسیار صادق و همیشه در حال تغییر هستند. این موارد از دلایل رشد چین است. باید توجه داشت که این کشور در صادرات و واردات رقبا را زمین گیر کرده است.
و اما آمریکا؛ می تواند با دلار، جهان را در دست داشته باشد. معاملات جهانی ابتدا با طلا و بعد با دلار انجام می گیرد و پس دلار باید متناسب با پشتوانه تغییر کند. آمریکایی ها از طریق دلار کسری هایشان را تامین می کنند.
نشستن چین در جایگاه نخست دنیا، به آمریکا و اروپا ربطی ندارد. چین سعی می کند با برخی از کشورها، فارغ از دلار معامله کند. در50 سال گذشته این کشور توسط آمریکا و اروپا تحریم شد به طوری که اگر کشور چین قصد انجام معامله کالا داشت، باید از طریق دریا صورت می گرفت. این در حالی بود که آمریکا و انگلیس بر دریا مسلط بودند و در نتیجه اجازه آمریکایی و اروپایی ها برای معاملات چین مهم بود.
امروز اما، این کشور یک راه زمینی و یک راه دریایی انتخاب کرده است. راه دریا از چین، هند، چابهار ایران، آذربایجان، گرجستان، دریای سیاه و اروپا است. راه زمینی از چین، روسیه و اروپا است. یعنی این کشور می خواهد به هر طریق تجارت داشته باشد و فقط در بند آمریکا نباشد.  
چین با کشورهایی که در مسیر راه ابریشم قرار گرفته اند، قرارداد امضا می کند. در مسیرهای زمینی داخل ایران مترو و یا اتوبان ایجاد می کند، هم ایران را آباد می کنند و هم اینکه خودشان به کشورهای اروپایی می رسند.
بنابراین کشور چین تجارتش را از سلطه آمریکا به دلیل تسلط بر دریا، نجات می دهد و با اروپا بدون اجازه آمریکا  تجارت می کند. جنگ هایی که زیر سر آمریکا به وجود می آید به دلیل فروش اسلحه و تجهیزات پزشکی است و پول های کثیفی را از طریق فروش اسلحه به عربستان و جنگ های افغانستان و عراق به دست آورده است. یعنی از شرکت های تسهیلاتی پول به دست می آورد و به رونق اقتصادی می رسد اما چینی ها جنگ و کشتار نمی کنند و سعی می کنند از طریق تجارت به این رونق دست یابند.
اگر آمریکا تحریم های دلاری را ادامه دهد، کشورهایی مانند ایران، هند و چین مجبور هستند تجارت با دلار را کنار گذاشته و آمریکا را از جایگاه خود پایین بیاورند.