ناصر پاشایی، مدیرعامل و رئیس هیأت مدیره موسسه فرهنگی، هنری مرتضی پاشایی می‌گوید: مرتضی از کودکی به موسیقی و خواندن علاقه داشت، وقتی که کودک بود به مسجد می‌رفت و اذان می‌گفت.

او در مورد آغاز فعالیت هنری پسرش گفت: در سن 13 سالگی با گیتار شروع به خواندن کرد. در سن 19 سالگی به سربازی در گیلانغرب رفت و در آنجا مسئول اذان و گروه موزیک بود. قبل سربازی هم در مراسم‌های عاشورا و میلاد امام زمان(عج) در غرب تهران مداحی می‌کرد، بعد از اینکه دوران سربازی مرتضی به پایان رسید، رسماً شروع به خوانندگی کرد.

وی ادامه داد: هر خواننده‌ای تلاش دارد تا مجوز بگیرد و شروع به کار کند. مرتضی هم دنبال مجوز بود، وقتی مجوزش را گرفت آلبوم گل بیتا را منتشر کرد ولی چون مردم با صدای مرتضی آشنایی زیادی نداشتند، زیاد مورد استقبال مردم قرار نگرفت. در سال 1390 آلبوم «یکی هست» را منتشر کرد که مورد استقبال زیادی قرار گرفت.

پدر مرتضی گفت: با اینکه مرتضی هنرمند پولداری نبود تمام درآمدهایی که از کنسرت‌هایش به دست می‌آورد، خرج یتیمان و نیازمندان می‌کرد و برای خود نگه نمی‌داشت.

پاشایی در مورد زندگی شخصی پسرش بیان کرد: مرتضی همسری نداشت. مادرش اصرار می‌کرد که ازدواج کند اما او می‌گفت: حداقل تا چهل سالگی نمی‌توانم ازدواج کنم چون از کاری که علاقه دارم باز خواهم ماند.

وی اضافه کرد: یکی از عواملی که موجب محبوبیت مرتضی شده بود این است او هیچ حاشیه‌ای نداشت. بسیار مهربان بود و برخوردش با هنرمندان و مردم بسیار خوب بود، کاریزما داشت، مثل یک فرمانده جنگی، ولی خوش‌اخلاق بود و حواسش به این بود که کسی از حرف‌های او ناراحت نشود.

ناصر پاشایی می‌گوید: مرتضی در اوج بود که از ناحیه معده احساس درد کرد. اواخر می‌گفت درد معده معمولی است اما دوستش علی لهراسبی به مرتضی گفت که با یک دکتر هماهنگ کردم، برویم آنجا و ببینیم مشکل چی هست؛ مرتضی همراه با برادرش، مصطفی پاشایی به بیمارستان نیکان رفتند و بعد از آزمایش‌های فراوان، دکتر به او گفته بود که معده‌اش تومور دارد که مانع هضم غذا می‌شود، مرتضی دوماه بیشتر زنده نخواهد ماند باید سریعا عمل جراحی شود، در ابتدا مرتضی ناراحت شد اما بعداً تصمیم گرفت که با سرطان مبارزه کند.

پدر خواننده محبوب ادامه داد: مرتضی در دوران شیمی‌درمانی بود که موهایش را از دست داد و بعد از آن از کلاه استفاده می‌کرد که مبادا طرفدارانش از حال او ناراحت شوند. او با اشتیاق و علاقه زیاد به کنسرت‌هایش ادامه می‌داد، مرتضی هیچ وقت امید خود را از دست نداد و 11 ماه با سرطان مبارزه کرد، سرانجام صبح روز جمعه 23 آبان‌ماه 1393، مرتضی برای همیشه این دنیا را ترک کرد.

او در مورد انتشار آلبوم مرتضی بعد از فوتش گفت: بعد از فوت او، در تابستان 1394 آلبوم «اسمش عشقه» منتشر شد که مورد استقبال مردم قرار گرفت، او حدود 300 تا 400 آهنگ برای خوانندگان اهنگسازی کرده بود.

از ناصر پاشایی پرسیدیم که در روز 23 آبان‌ماه مراسم بزرگداشتی خواهید داشت و او این‌گونه پاسخ داد: سال گذشته طرفداران مرتضی به صورت فرد فرد با رعایت پروتکل‌های بهداشتی به مزار مرتضی آمدند و هزینه سالگرد به مراکز خیریه و ایتام اختصاص داده شد. امسال هم همانند سال گذشته عمل خواهیم‌کرد و امیدواریم سال‌های آتی و بزودی شاهد از بین رفتن ویروس کرونا در ایران و سراسر جهان باشیم.

منبع:پانا