کد خبر : 58964 || تاریخ :
۱۴۰۰/۰۴/۲۹ ۱۰:۱۰
دین و اندیشه
فضلیت و اعمال روز عرفه
روز‌ها و ساعاتی در سال از فضیلت بیشتری نسبت به روز‌های دیگر برخوردارند و خداوند آن‌ها را بسیار گرامی داشته است.
به گزارش جامعه ایده آل ؛طی ایام سال، روز‌ها و ساعاتی است که از فضیلت بیشتری نسبت به روز‌های دیگر برخوردارند و خداوند آن‌ها را بسیار گرامی داشته است و به‌تعبیر رسول گرامی خدا حضرت محمدبن عبداللّه صلّی اللّه علیه و آله «برای پروردگار شما در روز‌های روزگارتان عطایا و بخشش‌هایی است، هوشیار باشید و خود را در معرض آن‌ها قرار دهید؛ اِنَّ لِرَبِّکُمْ فِی اَیّامِ دَهْرِکُمْ نَفَحاتٌ اَلا فَتَعَرَّضُوا لَها.»
روز عرفه از جمله این ایام بافضیلت است. حضرت امام جعفربن محمد الصادق علیه السلام درباره این روز فرمود «آنچه مناسب حال تو باشد از دعا‌ها انتخاب کن و در نیایش و مسئلت بکوش که روز عرفه روز دعا و درخواست است؛ تَخَیَّرْ لِنَفْسِکَ مِنَ الدُّعَاءِ مَا أَحْبَبْتَ وَ اجْتَهِدْ فَإِنَّهُ یَوْمُ دُعَاءٍ وَ مَسْأَلَة.»
اعمال روز عرفه
درباره روز عرفه اعمال و آدابی ذکر شده است؛ از جمله آن‌ها غسل و زیارت حضرت سیدالشهداء امام حسین است که درباره آن گفته‌اند برابر هزار حج و هزار عمره و هزار جهاد و بلکه افضل از این است و روایات در کثرت فضیلت زیارت آن حضرت در این روز متواتر است [یعنی از افراد بسیاری نقل شده است]و اگر کسی در این روز توفیق یابد که زیر قبّه مقدّسه آن حضرت باشد، ثوابش کمتر از کسی که در عرفات باشد نیست، بلکه بیشتر است.
سومین مورد اینکه پس از نماز عصر، پیش از آنکه مشغول خواندن دعا‌های عرفه شود، در زیر آسمان دو رکعت نماز به‌جا آورد و به گناهانش نزد خداوند اعتراف و اقرار کند تا به ثواب عرفات دست یابد و گناهانش آمرزیده شود، آنگاه به اعمال و دعا‌های عرفه که از ائمه طاهره علیهم السلام روایت شده است مشغول شود. شیخ کفعمی در کتاب «مصباح» فرموده است: برای کسی که از دعا خواندن ضعف پیدا نکند، روزۀ روز عرفه مستحب است و پیش از زوال [رسیدن آفتاب به وقت شرعی ظهر]غسل استحباب دارد.
در نهایت اینکه میرزا جواد ملکی تبریزی می‌نویسد: «کسى که در چنین زمانى و با این زبان و این گونه به درگاه پروردگارش دعا کند، اما در مسیر وزش نسیم فضل و قبول الهى قرار نگرفته و به خواسته و آرزوى خود نرسیده و علامت پذیرش دعا که همان تغییر حال و تغییر اندیشه‌هایى است که به ذهن او وارد مى‌شود، در خود نبیند، باید به‌خاطر هلاکت قلب و ضعف ایمان بر خود بگرید، زیرا معلوم مى‌شود بنده بیمار و پستى است.»
