وی افزود: از طرف انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس قراربود کتابی تهیه بشود  بنام "در پی عشق دویدن "که در حقیقت ادامه ی کتابی بود که قبلا تهیه شده بود بنام" یک قمقمه کوثر" که تمام نویسنده‌ها و نمایشنامه‌نویسان  در رابطه با "امام رضا (ع) "نمایش‌نامه و داستان‌های دراماتیک نوشته بودند.
ثابتی ادامه داد:در پی عشق دویدن "را که نشر ساقی آن را چاپ کرد زیر نظر انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس با مدیریت علمی و ادبی آقای  دکتر نصرالله قادری   و  تعدادی دیگر از نمایشنامه‌نویسان ، دعوت شدیم  تا در این کتاب ، چند داستان دراماتیک و نمایشنامه، بر اساس شخصیت‌های واقعی  و اسنادو منابع موجود  بنویسیم و نمایش‌نامه نویسانی که در این کتاب حضور داشتند ،آقایان،نصرالله قادری ،سعید تشکری، محمدرضا آریان فر،  عبدالرضا فرید زاده، سیروس همتی و ندا ثابتی بودند که بنده، چند داستان دراماتیک در این کتاب  نوشتم که  آنها  در رابطه با رسول دادخواه تبریزی  ملقب به رسول ترک ،شهید سید مرتضی آوینی و  شهید ادواردو آنیلی ،شهید ناهید فاتحی کرجو و  در باره شهید حسین کرم قشقایی بود که به چاپ رسید.

نداثابتی ادامه داد:بعداز چاپ این کتاب  از طرف انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس  تماس گرفتند  و گفتند یک رپرتواری قراراست  برگزار بشود  حدود مرداد و شهریور سال نود و هشت و  یک فرصت زمانی به ما داده شد برای جمع‌آوری و کارهایی که باید انجام می‌شد یعنی،انتخاب نقش خوانها ،تمرین، طراحی پوستر و بروشور و مسائل  دیگر.

این نویسنده اظهارداشت: نمایشنامه خوانی صبح پرواز از تاریخ چهاردهم تا 18  مرداد 1398 در تماشاخانه  سرو واقع در خیابان طالقانی تهران به صورت پنج شب ، نمایش‌نامه‌خوانی شد.

وی در ادامه به معرفی بازیگران پرداخت و گفت: معصومه آموده در نقش لیلا یکی از خواهر های ناهید فاتحی کرجو ،  مریم بر فروشان در نقش مادر ناهید فاتحی کرجو،رضا پارسا کیان در نقش اقبال، نامزد ناهید فاتحی کرجو ، صباحیدری در نقش نرگس یکی از خواهران  ناهید فاتحی کرجو، رضا سیف در نقش  سپاهی ،مجید شیرمحمدی در نقشه کومله ،سمانه فتحی در نقش ناهید فاتحی کرجو ، علی رحمانی  پسر بچه‌ای حدود 11 ساله در نقش برادر ناهید فاتحی کرجو ، پروین صبا نقش خوانی صدای مردم ، سمانه کرمانی  توضیح صحنه خوان  ، مهدی اسدی تبار طراح پوستر ،بروشور و محمدرضا قربانی عکاس و فیلمبرداری را برعهده داشتند.

ندا ثابتی ضمن تشکر ویژه از دکتر نصرالله قادری گفت اگر لطف ایشان نبود قطعا نمایشنامه به ثمر نمی رسید.و همچنین سایر افرادی که در این اثر اورا یاری رسان بودند اسامی آنان را به شرح زیر اعلام کرد:
سیدمحمد  یاشار نادری ریاست بنیاد فرهنگی روایت فتح
محسن سلیمانی فارسانی سرپرست  انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس
 جواد تمدنی مدیرروابط عمومی  انجمن تئاتر و دفاع مقدس
 محمدکاظم تبار مدیر  تولید انجمن تئاتر و دفاع مقدس
 حامد گودرزی مدیر تماشاخانه سرو
 میلاد عشقی مهربان مسوول  اجرایی تماشاخانه سرو
 محسن صفری سرابی اصل  خدمات و گیشه تماشاخانه سرو
عمارت هنری تو با مدیریت پیروز میرزایی
حمید اعتماد جانباز دفاع مقدس و مدیر تشکل پیام آوران ایثار
سیدهادی غنی  جانباز دفاع مقدس  
 نیلوفر جواهر دلجویی استاد شاهنامه‌خوانی

نویسنده نمایشنامه صبح پرواز در ادامه  ضمن تقدیر و تشکر از هنرمندان و اساتیدی که برای تماشای این اثر حضور پیدا کردند گفت:عزیزان ، هنرمندان و اساتید بسیاری  لطف  کردند کار را دیدند که من برخی اسامی را خدمتتون عرض می‌کنم:
دکتر یدالله وفاداری
دکتر نصرالله قادری
 داوود دانشور
 سید حسین فدای حسین
  حسن رونده
 اکبر مددی مهر
محمود فرهنگ
سید جواد روشن
کتایون طلایی
محراب محمدزاده
دکتر رحمت امینی
شهاب راحله
اعظم بروجردی
حامد آقایی
پرستو آراسته
سید روح‌الله «محمد»هاشمی فرزند شهید سید مجتبی هاشمی
نیلوفر جواهری دلجو
جواد تمدنی
ابو سلمان متولیان
 علیرضا رجبی
حمیداعتماد
سیدهادی غنی
و باقی دوستان و عزیزانی که لطف کردند برای تماشای این کار حضوریافتند.
ندا ثابتی در ادامه گفت:نوشتن درباره  شهدا و تحقیق در رابطه با شخصیت شهدا که واقعی هستند و کار کردن در رابطه  با این عزیزان سختی‌های بسیاری دارد از این جهت که از همان  ایده‌ اولیه که به ذهن نویسنده می‌رسد که باید در رابطه با این شهدا تحقیق کرد، در اکثر مواقع و موارد خود نویسنده به صورت شخصی با هزینه های شخصی باید وقت بگذارد  که تحقیقات به صورت میدانی انجام بشود. بطور مثال در رابطه با شهید شاهرخ ضرغام که می‌خواستم تحقیق کنم نزدیک یک ماه به  آبادان رفته و با دشت  ذوالفقاری فداییان اسلام آشنا شدم.
 این نمایشنامه نویس می گوید:تمام کارهایی که نویسنده انجام می‌دهدتا به حقیقت برسد  نیازمند زمان هست و پروسه های  خودش را دارد و در اکثر مواقع هیچ حمایتی از جایی نمی شود، برای این که نمایشنامه‌نویس بتواند به کشف حقیقت برسدنیازمند حمایت است.
وی بیان داشت: وقتی پس از تحقیقات ،جمع‌آوری اطلاعات انجام می شود و نمایشنامه‌نویس شروع می کند به ایده‌پردازی باز در یک حدی می تواند دخل و تصرف در مسایل تخیلی داشته باشد از یک طرف هم به عنوان یک مورخ نیست، وقتی فضای دراماتیک به وجود می آید باید به عناصر دراماتیک فکر بکند و ببیند که آن  شخصیت چه ویژگی‌های دراماتیکی دارد.از این جهت ممکن است  که زندگی همه شهدا، از نظر علم و فن  دراماتیک با ساختار کلاسیک و در فضایی که فن شعر ارسطو بوطیقا هست دراماتیک نباشد.بعضی مواقع هم نمی شود  زیاد بین شخصیت‌ها دخل و تصرفی وارد کرد بخاطراین که به زندگی واقعی شان و شخصیت شان لطمه وارد می‌شود.
پرداختن به شخصیت های واقعی حساسیت های خود را دارد  و از طرفی هم  باید پاسخگوی خانواده و نزدیکان، جامعه و فضای هنری باشیم.آن  چیزی که می نویسیم ارزش‌های هنری و دراماتیک خود را باید داشته باشد وقتی هم  که می‌خواهیم به روی صحنه ببریم یا به چاپ برسانیم   در اغلب مواقع می‌بینیم اکثر جاهایی که حمایت می‌کنند  ارگان های دولتی است که بیشتر مواقع نیزبا کسری بودجه مواجه هستند.
وی ادامه داد:در اکثر مواقع کارگردان باید به صورت شخصی از طرف خودش هزینه و سرمایه‌گذاری کند یعنی در اصل هیچ سود مالی برای کارگردان نداشته و از  نظر اقتصادی بسیار متضرر می شود.
ثابتی اظهارداشت:اسپانسر ها و بخش خصوصی نیز تمایل چندانی ندارند که وارد حیطه ها و مسائل  ارزشی ،انقلابی، مذهبی و شهدایی بشوند  ، دنبال کارهایی هستند  که جنبه های گیشه و فضاهای کمدی شاد آوری باشد که استقبال بیشتری بشود.
این نویسنده خاطرنشان کرد: یک موضوع  دیگر،ورود  سلبریتی ها و چهره های سینمایی به تئاتر است که چند سالی است به نوعی به تئاتر لطمه زده است.شرایط به گونه ای است که اگر یک تئاتری ،چهره و سلبریتی با خود بیاورد ممکن است برای گیشه جنبه اقتصادی و جذابیت داشته باشد ،ولی لطمه‌ای که میزند باعث می شود  گروههایی که این توان مالی را ندارند و یا اصلا در اساس چنین اعتقادی ندارند و معتقدند که  باید از نیروهای بسیار مستعد و با توانایی بالا وتحصیلکرده ها و باتجربه استفاده کرد لطمه ببینند.
وی افزود:متاسفانه  بعضی نگاه ها را چه در بخش خصوصی و چه دولتی بعضا می‌بینیم که برای تبلیغ و خبررسانی هم، اولویت با گروه هایی می شود که چهره آورده اند.می‌بینیم که در اصل  ذات این کارها که با روحیه شهید و مسایل شهادت و ایثار همراه است و مسایل معنوی متعهدانه دارد فدای یک سری مسایلی  میشود  که متاسفانه مد شده است و به ظاهر  اکتفا می‌شود. اصلا نگاه نمیکنند که  برای یک کار زحمت کشیده شده و چقدر وقت گذاشته شده و نفس آن کار در باطن به نوعی  شهید میشود به خاطر این که الان در تئاتر ما چیزی که دارد حرف اول را می زند یکی پول و دیگری  هم استفاده از چهره هااست که نیاز به سرمایه‌گذاری دارد.
نداثابتی گفت:پرداختن به مقوله شهدا از همان  ابتدا از تحقیق تا چاپ و  اجرا و مسائلی که نویسنده و کارگردان  بسیار در تنگنای مالی  قرار می‌گیرند مگر استثنائاتی که کارگردان  راهکارهای بلد باشد حمایت جذب کند و یا امکان داشته باشد که بازیگران چهره استفاده کند.ولی گروههای دیگری که دانشجویی هستند یا تجربی هستند و یا اینکه  چهره نیستند به انزوا رفته و کمتر دیده می‌شوند ، دقیقا به جای تشویق یا حمایت معنوی توجهی با آنان نمی شود.
نویسنده صبح پرواز گفت: خانم مریم برفروشان در نقش مادر ناهید  چه از نظر اخلاقی و چه بازیگری و  تلاشی که کردند درجه یک بودند که خوشبختانه تمام تماشاگرانی که آمدند و نمایشنامه خوانی را دیدند به صورت کلی و نسبی راضی بودند ولی یکی از تعریف‌های بسیار زیادی که من شنیدم در رابطه با نقش خانم مریم برفروشان بود که حتی دیالوگ‌ها را  حفظ شده بودند،ما این کار را به سمت اجرا خوانی بردیم و نمایش‌نامه‌خوانی صرف نبود و مقدار کمی بعضی جاها میزانسن دادیم و این که سعی کردیم با افکت های صوتی و لباس ها و آکساسوار جزیی مقداری فضا سازی بکنیم و فقط به صرف یک خوانش ساده از آن نگذریم.البته تمام نقش خوان ها تلاش خوبی داشتند و الحمدالله کل کار،خوب شده بود.
 نداثابتی گفت:من خواهشی که دارم این است  از تمام کسانی که می خواهند  چنین کارهایی بیشتر نوشته بشود، تحقیق بشود و روی صحنه برود  در تمام مراحل سعی کنند که حمایت بیشتری بکنند و توجه بکنند گروه هایی که واقعا دارند به نوعی با دست‌خالی این زحمات را انجام می دهند  و نیت اصلی معرفی شهدا است  و کارهایی که کردند و ایثارهایی که کردند که در حقیقت ما از تمام این شخصیت‌های واقعی بتوانیم  درس بگیریم.
 وی افزود: نگاه تک بعدی و شعاری که به شهدا بعضی افراد دارند را کنار بزنیم  و به  باطن قضیه نگاه بکنیم که این شهدا هم انسانهای عادی  بودند  خیلی هاشان اوج و فرود داشتند خیلی هاشان از ابتدا همیشه آدم‌های مذهبی و  انقلابی نبودند و به مرور با مطالعه با شناختی که نسبت به برخی امور پیدا کردند تغییرات  اساسی در زندگی شان بوجود آمد.
این نویسنده اظهارداشت:من در این چند سال تحقیقاتی که کردم بطور مثال  در خصوص زندگی  رسول ترک دادخواه تبریزی انجام دادم  متوجه شدم  که در  دوره رضاخان چه شخصیتی داشته و بعد توبه می‌کند، چه تغییرات اساسی در زندگیش به وجود می آید  یا  شهید شاهرخ ضرغام  و همینطور  شهید طیب به عنوان حر  انقلاب  مطرح شد. حتی بعضا موارد قانونی داشتند و یک جورایی مردم از دستشان  آسایش نداشتند و غیر مذهبی بودند اما به علت توبه ای  که کردند  و ذات ظلم‌ستیزی را متوجه می‌شدند بحث حق و باطل وجوانمردی را  متوجه شدند و دیگر نمی توانستند  آدم های قبل باشند .
وی در ادامه گفت: شهید سید مرتضی آوینی که مانند  بسیاری از گروهها و جریانهایی که تفکرات  غربی داشت ،مطالعاتش را نسبت به اسلام و مذهب شیعه بیشتر می کند و وقتی با مقوله انقلاب آشنا می شود ،با شناخت و مطالعه شخصیت و آثار  امام خمینی "ره" تحقیق می کند و کاملا شخصیت و افکارش در زندگی تغییر می کند.
نداثابتی گفت:متاسفانه بعضی‌ها یک چهره‌ی تک بعدی از شهدا میخواهند بسازند . در بعضی فیلمها و تئاتر ها این را می بینیم  و این اشکالی است که باعث میشود جوان‌ها فکر کنند از ابتدا باید یک شخصیت معتقد و درست مواجه هستند و اگر جوان خطایی  دارد  پس هیچوقت نمی تواند به این شکل شهدا خوب باشد.
وی افزود:ما زندگی شهید عباس بابایی را  می‌بینیم که قبل از انقلاب به چه صورتی بوده یا تحصیل کرده هایی که در خارج بودند و به تمام کسانی که به مرور با تحقیق و مطالعه و معرفت،تغییر می کنند ولی شخصیت شهید بابایی را در فیلم تک بعدی نشان می دهیم و مثال های دیگری هم هست.
 ثابتی بیان داشت:متاسفانه خیلی چیزها کلیشه شده مثلا ما در بعضی فیلم‌ها و تئاترها می‌بینیم که اگر مادر شهیدی را میخواهیم نشان بدهیم یا همسر شهیدی وقتی خبر شهادت به آنها  می رسد خیلی محکم و با صلابت برخورد می کنند در صورتی که ما در این کار سعی کردیم که بسیار به واقعیت چیزی که خودمان دیدیم اشاره کنیم.بارها در خانواده شهدا  با اینکه در  باطن رضایت دارند و خدا را شاکر هستند ولی در ظاهر اینها هم اشک می‌ریزند و احساس دلتنگی می کنند در حالیکه برخی حتی اشک ریختن مادر شهید را هم نمی پسندند.
وی عنوان داشت:من دوران کودکی ام در زمان جنگ ایران و عراق بوده و همسایه و اقوام جنگ زده و خانواده شهدایی را بیاددارم و می دیدم  که اشک و زاری هم داشتند. این چند سال اخیر که بحث شهدای مدافع حرم مطرح شده با همسر شهید میثم مدواری  صحبت کردم و نمایش‌نامه ای  در رابطه با شهید میثم مدواری  نوشتم به نام" میثاق میثم "  و با خانواده شهید سجاد زبرجدی سهراب، آشنا شدم حتی در مراسمشان بودم و می‌دیدم که مادرشان چطور گریه می‌کنند.
این نویسنده گفت:بعضی افراد فکر می‌کنند که اگر ما بخواهیم در موردزندگی  شهید بنویسیم یا آن را روی  صحنه ببریم باید کاملا یک دیدگاه تکراری و شعاری داشته باشیم و حتی مادر شهید و همسر شهید و اعضای خانواده هیچگونه و اکنش و احساسی نباید داشته باشند و آنها را  طوری نشان دهیم که با واقعیت فرق دارد. این در حالی است  که گریه کردن و زاری کردن نشان دهنده‌ی ضعف و یا مخالفت نیست بلکه نشان دهنده ی احساسات لطیف  انسانی است.حتی در مقوله‌ی عاشورا می‌بینیم که حضرت رباب بعد از اینکه علی اصغر شهید میشود  و همسرش امام حسین  "ع "شهید میشود  در مقتل ها هست که سوگواری می کردند و حتی تا مدت‌ها  زیر آفتاب می‌نشستند ودر مقتل آمده که  مادر حضرت علی اکبر که در مدینه وقتی که خبر شهادت حضرت علی اکبر ر ا می‌شنود سوگواری شدید می کند.
نداثابتی ادامه داد: گریه و زاری برای شهید به این معنی نیست که کسی شکست خورده یا کسی پشیمان است که عزیزش را در راه خدا داده ،  بلکه خیلی وقتها جدا از احساس دل تنگی و احساس‌های محبت آمیز حتی به نوعی حسرت هم هست که آنها شهید شدند و  به جایگاه  خوبی رسیدند و خدا آنها را  انتخاب کرد.ما به نوعی  جامانده هستیم و خیلی از این گریه ها در اصل برای خودمان است .
نویسنده نمایشنامه "صبح پرواز "گفت: نکته ای که  قابل بررسی  در آسیب‌شناسی در مقوله‌ی نوشتن نمایش‌نامه و کارگردانی با مقوله شهدا خیلی وسیع است  و مباحث مختلفی میشود  درموردش داشت این است  که اگر حمایتی نشود  خیلی کمتر می توان کارهای  خوبی نوشته بشود و بروی  صحنه برود ، به دلیل اینکه همه ی افراد  چنین شرایطی ندارند که با سرمایه شخصی شان کار خوب ارائه بدهند.

وی افزود:خودبه عنوان یک خانم ،  از زندگی شهید ناهید فاتحی کرجو خیلی درس گرفتم  از یک دختری که حاضر شد کومله ها  سر ش را بتراشند ،دستش قطع و  زنده به گورش کنند. یازده ماه اورا  ربوده بودند ولی سعی نکرد که از باورها و اعتقادات خودش دست بکشد .ما چنین قهرمان‌های واقعی و ملی را داریم اما در معرفی و حمایت تولید آثار هنری چنین شخصیت هایی کوتاهی می کنیم.
 نداثابتی گفت :همانطور که در تاریخ تئاتر زندگی افرادی را می خوانیم  که اکثرا جنبه خیالی دارند مثل آنتیگونه که برسر باورهای خود ماند  دوست داشت جسد برادرش را به خاک بسپارد  و جلوی کرئون، ایستادگی کرد.

نداثابتی نویسنده نمایشنامه "صبح پرواز" گفت:یک نکته‌ای دیگر اینکه  برای برخی  ازدوستان  این افراد سوء تفاهم شده بود که در رابطه با لوگوی پیام آوران ایثار  که در پوستر و بروشور آمده بود عرض کنم که گروه صبح پرواز به نویسندگی و کارگردانی اینجانب ندا ثابتی هیچ گونه پولی را از هیچ جایی به عنوان حمایت مالی دیگری غیر از  انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس دریافت نکرده و اگر هر لوگویی که در این پوستر آمده  به جهت لطفی بود که در تهیه لباس نظامی  داشتند.از هیچ ارگان و سازمانی حمایت مالی  نداشتیم و همه همکاران با حداقل دستمزد کار کردند چون هزینه هایی که شده بیش از این مسایل هست و ما خودمان خواستیم که این کار را نمایش‌نامه‌خوانی کنیم تا خدمتی به شهید اگر خدا قبول کند کنیم.
وی افزود:تقاضا و خواهشم این است که اگر برای کارهای بعدی  هر ارگان دولتی تمایل دارند که چنین کارهایی انجام بشود  حمایت‌ کنند   که بتوان پاسخگوی زحمات بازیگران و سایرعوامل و همینطور از جهت تبلیغ و مسایل دیگر بود.

نداثابتی گفت:در حال حاضر هم یکی از طرح‌های من به نام" العاقبته للمتقین " که در در اولین جشنواره اقتباسی گام دوم پذیرفته شده که در ارتباط با  شهید دکتر ادواردو آنیلی است  اقتباسی آزاد از داستان روزی که حقیقت را فهمیدم در کتاب "در پی عشق دویدن" است که  در حال نوشتن آن  هستم  امیدوارم نمایشنامه مفیدی واقع شود.

لازم به ذکر است  نداثابتی نویسنده "صبح پرواز"در یادداشتی که دربروشور  این اثرنمایشی نیز آمده ،نوشته است:تعهد بیشتری را حس می‌کنم وقتی درباره شهدا تحقیق می‌کنم
قصد درام نویسی اش را پیدا می‌کنم  هنگامی که شخصیت شهید واقعی و تاریخی و مستند می‌شود و خیالی و ذهنی نیست درباره چنین شهدایی نوشتن برای من سخت‌تر ولی مهم تر و جذاب تر است،
نسبت به شهدایی که وجود خارجی در جهان واقعیت ندارند و فقط زاییده ذهن و خیال هم  می توانند باشند درام نویسی در ساحت چنین موضوعی مدت هاست که برایم  جدی و هدفمند شده است.
صبح پرواز درباره شهید ناهید فاتحی کرجو  هست، دختری که حاضر شد جانش را در شرایط سختی از دست بدهد و  از باورش دست نکشد.
 به قول شهید سید مرتضی آوینی اساس همه ی امور باور است و من همیشه شگفت‌زده می‌شوم که انسان‌هایی هستند که باورهایشان را بیش از جان خویش دوست دارند و اینها برایم عزیز هستند، باورهایی که به آسمان می‌نگرد نه به زمین و مافیها.
نداثابتی مرداد 98

گفتگو_مجتبی بیات